De Heilige Thomas More
Sir Thomas More, Lord Kanselier van Hendrik Vlll, is een persoon die sterke aandacht krijgt in onze tijd. Niet zonder reden komt ons zijn levenshouding als uiterst aktueel voor.
Meerdere opvattingen in onze hyperkritisch-ingestelde wereld, tonen zeer gelijkende aspekten met de massasuggestieve dwaalideeën van More's omgeving.
Het is een spijtig feit dat op dit ogenblik waarop Rome, Canterbury, Constantinopel en Genève zeer grote inspanningen doen om tot een waarachtige Oecumene te komen, er ook anderen zijn die inwendige verdeeldheid boven een diep gefundeerde eenheid stellen.
Om dit alles heeft More's levenshouding nu nog iets te zeggen, Robert Whyttynton schreef over More: "Thomas More bezit een engelachtige wijsheid en geleerdheid enig in zijn soort. Waar kan men nog een man met zulke goedheid, bescheidenheid en vriendelijkheid vinden?
Een man die zoals zijn tijd het verlangt, wonderbaarlijk vrolijk en vriendelijk is, maar daarnaast uiterst ernstig kan zijn ".
Niemand van zijn tijdgenoten had kunnen denken dat hij ooit het schavot zou beklimmen. More was een consequent kristen, een schitterend advocaat. Hij bepleitte nooit een gerechtszaak voordat hij zelf overtuigd was, aan de kant van het recht te staan Een grote belangstelling toonde hij voor de Klassieke Oudheid. In de Kerk en in het staatsbeleid onderkende hij uiterst nauwkeurig de wantoestanden En de aanklachten in zijn betogen en geschriften bleven niet achterwege. Dit alles verminderde echter in niets zijn trouw aan de leer van de katholieke Kerk en aan
het gezag van de Paus.
In zijn privéleven was hij onbesproken Als echtgenoot en vader, fundeerde hij de onderlinge verhoudingen op de ware christelijke liefde.
More hield van de goede dingen van het leven Met grote zorg koos hij zijn vrienden en volgde de evolutie in de ruime relaties van zijn gezin. Toch zou deze man zijn leven eindigen op het schavot"
Het ongerust geweten van Hendrik Vlll dreef deze ertoe, de ondubbelzinnige goedkeuring te vernemen van Thomas More, betreffende het huwelijk met Anne Boleyn. Dit huwelijk goedkeuren omvatte tevens de erkenning van Hendrik als hoofd van de Kerk. Een langdurige en ernstige studie over het gezag van de Paus, bracht More tot een loyale diepe erkenning van dit gezag, waarbij hij uitsluitend de stern van zijn geweten volgde, Clayton zegt: " De heerschappij van het geweten, is het karakteristieke van Sír Thomas More ".
Ondanks de vele verzoeken van staatslieden en familie. weigerde Thomas More - na de uitspraak van Rome - het huwelijk van Hendrik Vlll met Catharina van Aragon als ongeldig te erkennen. Daarom werd hij gevangen gezet, ter dood veroordeeld en onthoofd. Hij stierf de marteldood. Hij had alles in het werk gesteld om eraan te ontkomen; doch eens de beslissing gevallen, heeft niemand uit zijn omgeving ooit enige vrees in zijn houding waargenomen. Rotsvast was zijn vertrouwen op Kristus, kenmerkend in gans zijn leven.
Biografie:
- geboren uit een advokatengezin op 7 februari 1478
- studeerde aan de universiteit van Oxford en werd advokaat.
- humorist, filozoof en geschiedschrijver. Tijdgenoot en vriend van Erasmus
Lid van de raad van de koning in 1518. Wordt belast met staatkundige opdrachten in Frankrijk en de Nederlanden
- president van het lagerhuis in 1523
- groot kanselier in 1529.
- neemt ontslag in 1532.
- in 1534, bij de "Act of Supremacy ", verklaart Hendrik Vlll zich tot hoofd van de kerk in Engeland.
- More wordt onthoofd op 6 juli 1535
- More heilig verklaard in 1935.
Deze veelzijdig begaafde man en fijngevoelige meester van het humanisme laat Fred Zinneman in zijn film "A man for all seasons' kennen, als iemand die hardnekkig ingaat tegen de voorgestelde kompromissen uit zijn omgeving. Hij is een man die weet, dat toegeven aan wat een rationele overweging, in de gegeven omstandigheden, als verantwoord laat voorkomen, het verlies van geloof aan zichzelf en dus een geestelijke dood zou betekenen.
Paul Hardy kenmerkt Thomas More: "Een type dat men als de evangelische rechtvaardige zou kunnen beschouwen " Zijn evangelische houding komt treffend tot uiting in de enkele verzen die Meg, zijn oudste dochter, te lezen krijgt. Bij haar bezoek in de gevangenis schuift hij haar tijdens hun gesprek, een vel papier toe:
...... " Laten we nooit iemand haten of kwaad wensen. Een mens is
goed of slecht. ls hij goed en ik haat hem, dan deug ik zelf niet. ls
hij slecht, dan kan hij zich beteren en tot God gaan ; ofwel in ondeugd
volharden en verworpen worden. ..... En waarom zou ik nu iemand
haten voor een tijd, die mij later altild wil beminnen ? OÍ iemands
vijand zijn, met wie ik later in eeuwige vriendschap zal zijn verenigd ? "
Jan De Nil, m.s.c
Meerdere opvattingen in onze hyperkritisch-ingestelde wereld, tonen zeer gelijkende aspekten met de massasuggestieve dwaalideeën van More's omgeving.
Het is een spijtig feit dat op dit ogenblik waarop Rome, Canterbury, Constantinopel en Genève zeer grote inspanningen doen om tot een waarachtige Oecumene te komen, er ook anderen zijn die inwendige verdeeldheid boven een diep gefundeerde eenheid stellen.
Om dit alles heeft More's levenshouding nu nog iets te zeggen, Robert Whyttynton schreef over More: "Thomas More bezit een engelachtige wijsheid en geleerdheid enig in zijn soort. Waar kan men nog een man met zulke goedheid, bescheidenheid en vriendelijkheid vinden?
Een man die zoals zijn tijd het verlangt, wonderbaarlijk vrolijk en vriendelijk is, maar daarnaast uiterst ernstig kan zijn ".
Niemand van zijn tijdgenoten had kunnen denken dat hij ooit het schavot zou beklimmen. More was een consequent kristen, een schitterend advocaat. Hij bepleitte nooit een gerechtszaak voordat hij zelf overtuigd was, aan de kant van het recht te staan Een grote belangstelling toonde hij voor de Klassieke Oudheid. In de Kerk en in het staatsbeleid onderkende hij uiterst nauwkeurig de wantoestanden En de aanklachten in zijn betogen en geschriften bleven niet achterwege. Dit alles verminderde echter in niets zijn trouw aan de leer van de katholieke Kerk en aan
het gezag van de Paus.
In zijn privéleven was hij onbesproken Als echtgenoot en vader, fundeerde hij de onderlinge verhoudingen op de ware christelijke liefde.
More hield van de goede dingen van het leven Met grote zorg koos hij zijn vrienden en volgde de evolutie in de ruime relaties van zijn gezin. Toch zou deze man zijn leven eindigen op het schavot"
Het ongerust geweten van Hendrik Vlll dreef deze ertoe, de ondubbelzinnige goedkeuring te vernemen van Thomas More, betreffende het huwelijk met Anne Boleyn. Dit huwelijk goedkeuren omvatte tevens de erkenning van Hendrik als hoofd van de Kerk. Een langdurige en ernstige studie over het gezag van de Paus, bracht More tot een loyale diepe erkenning van dit gezag, waarbij hij uitsluitend de stern van zijn geweten volgde, Clayton zegt: " De heerschappij van het geweten, is het karakteristieke van Sír Thomas More ".
Ondanks de vele verzoeken van staatslieden en familie. weigerde Thomas More - na de uitspraak van Rome - het huwelijk van Hendrik Vlll met Catharina van Aragon als ongeldig te erkennen. Daarom werd hij gevangen gezet, ter dood veroordeeld en onthoofd. Hij stierf de marteldood. Hij had alles in het werk gesteld om eraan te ontkomen; doch eens de beslissing gevallen, heeft niemand uit zijn omgeving ooit enige vrees in zijn houding waargenomen. Rotsvast was zijn vertrouwen op Kristus, kenmerkend in gans zijn leven.
Biografie:
- geboren uit een advokatengezin op 7 februari 1478
- studeerde aan de universiteit van Oxford en werd advokaat.
- humorist, filozoof en geschiedschrijver. Tijdgenoot en vriend van Erasmus
Lid van de raad van de koning in 1518. Wordt belast met staatkundige opdrachten in Frankrijk en de Nederlanden
- president van het lagerhuis in 1523
- groot kanselier in 1529.
- neemt ontslag in 1532.
- in 1534, bij de "Act of Supremacy ", verklaart Hendrik Vlll zich tot hoofd van de kerk in Engeland.
- More wordt onthoofd op 6 juli 1535
- More heilig verklaard in 1935.
Deze veelzijdig begaafde man en fijngevoelige meester van het humanisme laat Fred Zinneman in zijn film "A man for all seasons' kennen, als iemand die hardnekkig ingaat tegen de voorgestelde kompromissen uit zijn omgeving. Hij is een man die weet, dat toegeven aan wat een rationele overweging, in de gegeven omstandigheden, als verantwoord laat voorkomen, het verlies van geloof aan zichzelf en dus een geestelijke dood zou betekenen.
Paul Hardy kenmerkt Thomas More: "Een type dat men als de evangelische rechtvaardige zou kunnen beschouwen " Zijn evangelische houding komt treffend tot uiting in de enkele verzen die Meg, zijn oudste dochter, te lezen krijgt. Bij haar bezoek in de gevangenis schuift hij haar tijdens hun gesprek, een vel papier toe:
...... " Laten we nooit iemand haten of kwaad wensen. Een mens is
goed of slecht. ls hij goed en ik haat hem, dan deug ik zelf niet. ls
hij slecht, dan kan hij zich beteren en tot God gaan ; ofwel in ondeugd
volharden en verworpen worden. ..... En waarom zou ik nu iemand
haten voor een tijd, die mij later altild wil beminnen ? OÍ iemands
vijand zijn, met wie ik later in eeuwige vriendschap zal zijn verenigd ? "
Jan De Nil, m.s.c