12 oktober 2014 : Homilie bij de viering van onze Patroonheilige

Verschenen in POSITIEF nr. 447 – DECEMBER  2014 

​Preek van de celebrant
Bedevaart naar zalige pr. Edward Poppe - 12 oktober 2014
 
Dierbare broeders en zusters, 
 
We hebben gehoord in de tussenzang, in de psalm: "Al voert mijn weg door donkere kloven, ik vrees geen onheil, waar Gij mij leidt." Dat zijn woorden die een enorme kracht zijn voor ons persoonlijk leven, maar ook voor de Kerk zelf. 
De Kerk gaat door donkere kloven, door duisternis. Maar ook voor de Kerk geldt, dat de Heer haar leidt. En we hoeven niet bang te zijn. God leidt de Kerk verder. 
 
Om enkele dingen te noemen van de duisternis die de Kerk tegenkomt: 
- dat is het onbegrip, de tegenwerking van allerlei slag, vervolging, gevaarlijke leringen, ideologieën en leugens die o.a. in de media verspreid worden. 
Maar misschien nog gevaarlijker zijn de duisternissen van binnenuit, van binnen de Kerk. 
Denk bijvoorbeeld aan opstandigheid, ongehoorzaamheid: 
Bisschoppen die ongehoorzaam zijn aan de paus of priesters ongehoorzaam aan hun bisschoppen. En dat kan eigenlijk niet. Stelt u zich voor: een frontsoldaat die ten strijde trekt; die een bevel krijgt van de officier, maar gewoon zijn eigen weg gaat en zich totaal niets aantrekt van wat de officier zegt. Zo'n soldaat is levensgevaarlijk. Een generaal heeft allerlei plannen uitgedacht: hoe hij de vijand moet aanvallen. Maar als niemand naar zijn plan luistert, dan heeft die generaal niets aan zijn plan gehad. Alles loopt fout en er komt nooit een overwinning. Dat geldt ook zo voor de Kerk. 
 
Andere duisternissen zijn: 
- ontmoediging: vele mensen kunnen ontmoedigd raken. 
- er is verwarring: niemand die precies weet hoe het zit.
- gemopper en geklaag zijn ook heel gevaarlijk. 
- geloofsverlamming. 
- angst om het geloof te verkondigen. 
- invloeden van New Age die ook de Kerk binnensijpelen. 
- valse profetieën.Heden ten dage erg bekend: De Waarschuwing. En zo zijn er nog veel meer. 
- moeheid. 
- gebrek aan apostolische ijver. 
- en angst voor wat mensen denken. 
 
Dat is de duisternis, maar we hebben gezien: we hoeven niet bang te zijn, want God leidt ons. 
 
Vandaag wil ik twee lichtpunten naar voren brengen, die ook belangrijk zijn geweest in het leven van Priester Poppe. Dat zijn namelijk de eucharistie en de devotie tot de heilige Maagd Maria. 
 
We weten van Priester Poppe dat hij vaak voor het tabernakel zat. Hij heeft daar heel veel gebeden en daar heeft hij ontzettend veel van God ontvangen. Hij was daar in gesprek met Jezus zelf. Daar ontmoette hij, Degene die hem ook tot priester geroepen had en hij vond de eucharistie zo belangrijk en hij wilde de eucharistie ook een belangrijkere plaats geven in de Kerk, dat hij zelfs aan een eucharistische kruistocht is begonnen en eigenlijk is het vandaag nodig deze eucharistische kruistocht verder te zetten. De kruistocht is nog niet ten einde. 
 
En over de catechese zei hij, dat de kerk een heel geschikte plaats is voor de catechese, want daar is Jezus zelf tegenwoordig. De heilige Hostie is in de kerk aanwezig en Hij bestraalt met zijn liefde alle mensen die daar aanwezig zijn en daarom vond priester Poppe, juist de kerk een geschikte plaats. 
 
En een van de lievelingsheiligen van Edward Poppe was de heilige Grignion de Montfort. Grignion de Montfort die over de eucharistische devotie zei, dat het het goud is onder alle devoties. De devotie tot de heilige eucharistie gaat alle devoties van heiligen te boven. 
 
Misschien kennen jullie wel de Mariale Priesterbeweging. Dit is een nieuwe beweging in de Kerk van priesters, leken en gezinnen: ontstaan door Don Stefano Gobbi. En Don Stefano Gobbi heeft, naar eigen zeggen, inwendige inspraken ontvangen van Onze-Lieve-Vrouw. 
 
Maria zegt onder andere tegen de priesters van deze beweging: laat de eucharistie het middelpunt zijn van al jullie bijeenkomsten. Laat Jezus het middelpunt zijn. Houd veel openbare aanbiddingen en het is Jezus in de eucharistie die uw apostolisch werk vruchtbaar maakt. Het zijn niet onze vele activiteiten die ons werk vruchtbaar maken. Het is niet wat wij allemaal doen, maar het is Jezus die ons werk vruchtbaar maakt en zonder Jezus in de eucharistie kunnen we doen en laten wat we willen, maar dan zullen we weinig vruchtbaar zijn; zullen we weinig vruchten dragen. 
 
Jezus die zegt ook, dat we met Hem verbonden moeten zijn om vruchten te dragen, zoals de wijnrank met de wijnstok. Zo moeten wij verbonden zijn met Hem, 
 
Het tweede lichtpuntje dat ook bij Edward Poppe naar voren kwam, is zijn devotie tot de heilige Maagd Maria. Als u naar het museum gaat, en ik denk dat velen van u vandaag het museum zullen bezoeken, dan vindt u in dat museum het toewijdingsgebed van Grignion de Montfort met daaronder allemaal handtekeningen van Edward Poppe. 
 
Maria is als een leger in slagorde opgesteld, klaar om de vijand te verslaan.Hoe meer Maria leeft in de parochies, in de gezinnen, in de harten, in de gemeenschappen, in de Kerk zelf, hoe meer wonderen van genade zij er kan verrichten. Hoe meer wij Maria de plaats geven die haar toekomt, hoe meer zij er kan doen. Zij zal de Kerk zuiveren. 
 
En als u de Ware Godsvrucht leest, dan ziet u daar een tekstje staan, heel opvallend, dat volgens een heilige, Maria alle ketterijen heeft vernietigd. en als wij haar de kans geven, dan zal zij dat opnieuw doen. Als wij haar de juiste plaats geven in de Kerk, dan zal zij alle dwalingen vernietigen. Waar Maria is, daar is geen plaats voor de boze, is geen plaats voor de dwaling. 
 
Zij ondersteunt de Kerk. Zij ondersteunt allen die Jezus willen volgen. Zij bemoedigt ons, wanneer wij gevallen zijn. Zij helpt ons de moeilijkheden boven te komen en een mooi voorbeeld is de slag bij Lepanto in het jaar 1571. De Kerk had het zeer zwaar. De moslims waren erop uit Europa steeds verder binnen te dringen en de heilige paus Pius V heeft de katholieke christenheid opgeroepen om de rozenkrans te bidden en in de slag van Lepanto zijn er allerlei wonderdadige dingen gebeurd en uiteindelijk hebben zij dankzij de tussenkomst van de heilige Maagd Maria de overwinning behaald. 
 
Dat geldt nu ook voor de Kerk. De Kerk die het nu zeer moeilijk heeft, maar dankzij Maria, kunnen wij enorme veldslagen winnen en daarom is het van belang dat wij de devotie tot Maria ook gaan verspreiden. Dat we het meer en meer aanwakkeren bij de gelovigen. Dat is ook wat Maria vraagt aan de priesters van de Mariale Priesterbeweging, om de godsvrucht tot haar opnieuw bij de gelovigen ingang te doen vinden. 
 
De devotie tot Maria lijkt wel verdwenen. Het lijkt wel of ze helemaal weg is en voor ons ligt daar een belangrijke opgave. 
 
We hebben gezien dat de eucharistie, de eucharistische devotie het goud is onder alle devoties. Maar het zilver onder alle devoties is de devotie tot de heilige Maagd Maria. 
 
Ik denk aan het visioen van Don Bosco, dat kennen jullie misschien wel: het enorme grote schip met erop een witte man, dat is de paus en hij vaart op zee en er zijn nog andere kleine bootjes, dat zijn misschien andere christelijke gemeenschappen, maar ook nog vijandelijke schepen, die een aanval beginnen op dat grote schip, de Kerk. En ze beschieten de Kerk, ze beschieten het schip en het wordt ook geraakt. Maar dat schip begint zich vast te maken aan twee grote pilaren. Aan een enorm grote pilaar met daarop de heilige Hostie en een andere grote pilaar, iets kleiner dan deze pilaar met de heilige Hostie, is de pilaar met daarboven een beeltenis van de heilige maagd Maria. En zodra het grote schip, de Kerk, zich vast heeft gehecht aan deze twee grote pilaren, beginnen alle vijandelijke schepen te zinken. En het wordt weer rustig en de overwinning is behaald. En dat is misschien wel de opgave die wij vandaag als Kerk hebben, om de Kerk vast te hechten aan deze twee grote pilaren: aan Jezus en Maria. 
 
Dat kunt u misschien ook doen in uw eigen parochie: vasthechten aan deze twee pilaren. Maar dat kunnen we ook als Thomas More Genootschap: ons vasthechten aan deze twee pilaren. U kunt het ook doen als gezin. Uw gezin vasthechten aan deze twee pilaren en de vijand zal u niks meer kunnen doen. Amen. 
 
Bart Theunissen, pr.